Bir dönemin kudretli Personel Genel Müdürü Remzi Kaya’nın icat ettiği yönetmelikleri hatırlayanınız vardır muhakkak. Çıkarılan her yönetmelikte yargıya taşınacak ve dolayısıyla iptal edilecek madde olurdu. Sanki bilinçli bir şekilde, yönetmeliklerin yargıya taşınarak yönetici atama iş ve işlemlerinde kaos oluşturulması isteniyordu.

2002 yılından beri Milli Eğitim'de kaç bakan değişti ancak değişmeyen bir gerçek olarak Yönetici Atama Yönetmelik sorunu hiç bitmedi. Şöyle yalın, sade ve ilave açıklama gerektirmeyen ortalama memnuniyet üreten bir yönetmelik ile tanışamadık maalesef. En son çıkarılan ve henüz değerlendirme komisyon süreçleri tamamlanmayan yönetmelik de farklı olmadı ne yazık ki.

Ziya Selçuk zamanında öğrencinin bireysel başarısı üzerinden puan alınan, okul imkanları ile yaz(dır)ılan makaleler ve daha birçok kalemden puan getiren madde ile iki atama süreci yaşadık. 2014 yılı yöneticilerini hedef aldığı aşikâr olan sabık yönetmelik ile maksat büyük oranda gerçekleşti.

Müsteşarlığı döneminden edindiği tecrübe ile bakanlığın genetik kodlarına hâkim Sayın Bakan’ın sevk ve idaresinde birçok soruna esaslı çözüm üretileceği gibi yönetici atama yönetmeliği konusundaki kronik sorunlara neşter vurulacağına ümidimiz tamdı. Lakin çıkan yönetmelik, daha ilk uygulamada tartışmaları da beraberinde getirdi. Fiilen puan verilemeyecek zümre başkanlığı, Ocak 2024 tarihinde çıkan Sosyal Sorumluluk Programı Yönergesi ile sosyal sorumluluk örneği birçok faaliyete puan verilmedi.

Yeni yönetmelikte ne yazık ki, can pahasına görev ifa edilen filyasyon ekiplerinde yapılan çalışmalar da, depremin ilk anından itibaren yardım faaliyetleri kapsamında deprem bölgesinde yapılan çalışmalar da sosyal sorumluluk olarak kıymet görmedi. Yetim çalışması, gençlerin kültürel değerlerini öğrenmesi amacına hizmet eden birçok proje de bundan nasibini aldı. Kendi eliyle kendi ayağına pranga vurmanın örnekleri olarak kayıtlara geçen bu sorun odakları acilen düzeltilmesi gerekir.

Deneme sürümündeki mevcut yönetmelik, kıdemli yöneticilere verilen abartılı puanlar, ilk dört yılını tamamlayarak ikinci dört yıl için kendi okulunu tercih edecek genç yöneticilerin makul beklentilerini dahi karşılamaktan uzaktır.

Branş sınırlaması ile öğretmen olarak atanabilme hakkı olduğu okula yönetici olmayı adeta imkânsız hâle getiren, yöneticiliğin bilimsel müktesebattan ziyade yönetimsel beceri olduğu gerçeğini tartışmaya açan bu yönetmelik yeni yargısal süreçlere kapı aralamadan yol yakınken revizyona gidilmelidir.