Hayat felsefesi “zalime karşı mazlumdan yana..” olanlarla aynı paydada buluşmak insan olma vasfımızın gereğidir. Yıllar geçse de Beyazıt meydanında yapılan; her ideolojik çevreden öğrencilerin katıldığı başörtüsü eylemini hiç unutmam. Memur sendikacılığı hikayemizin yeni yeni tutunmaya başladığı, ILO sözleşmesini referans göstererek kamu çalışanlarını örgütlenmeye davet ettiğimiz o günlerde kadın çalışanların pantolon giyme özgürlükleri için iş bırakma eylemine -ki birçok arkadaşımız ceza almıştı- tüm sendikalar olarak verdiğimiz desteği de unutmam mesela.

Şimdi, “tüm bunlar nerden icap etti?” diyebilirsiniz!..

Hikayemiz, tam da burada başlıyor.  Slogan atarken sol ellerini kaldıran, bazen birleşen, bazen ayrılan; ama hep aynı bütünün yarısı olan bu arkadaşların, hak ve özgürlüğü  kendi ideolojik çerçevesinde meşru gören sorunlu anlayışları her seferinde yeniden nüksediyor maalesef.

Geçen hafta, Gazze’deki soykırıma karşı Batman'da yapılan yürüyüş üzerinden paylaşım yapan Eğitim İş Genel Başkanı Kadem ÖZBAY,  ''Sendikacılıktan, eğitimden ve pedagojiden uzak bir anlayış. Eğitimin gerçek sorunlarıyla uğraşmıyorlar. Bu cephe, Cumhuriyet ve Atatürk devrimleri karşıtlığında birleşir. Sokaklarda cihat çağrılarını ve çocukların istismar edilmesini görebiliyorsak, bu açıkça laik Cumhuriyet'e başkaldırıdır” diyerek her zaman ki sapla samanı karıştıran kronik durumlarını hatırlatmış oldu. Bu arkadaşlar geçmişte de böyleydi, şimdi de böyleler. Dün bunlar değil miydi kadın çalışanların pantolon giyme hakları çözüldükten sonra, “başörtüsü sorunu için ortak tavır alalım”  dediğimizde; ideolojik angajman ile hareket ederek kadınları inançlarına göre ayrıştıran.

Darbe ürünü kıyafet yönetmeliğini tartışmaya açtığımız 12 milyon imza ile başörtüsü yasağının kaldırılması için başlattığımız sivil itaatsizlik eylem sürecinde bu arkadaşların ne yaptıklarını da biliyoruz. Oysa, solcu olmak başka, hak ve özgürlükler için irade ortaya koymak başkadır.  Tıpkı, 75 gündür Gazze'de devam eden soykırıma karşı, dünyanın birçok yerinde  farklı ulusların, farklı dünya görüşüne sahip insanlar tarafından yapılan eylemler gibi..

Gazze'de yaşanan soykırım, ne bugünün meselesidir, ne de tüm dünyada yapılan siyonizm karşıtı eylemler yenidir. Sözüm ona, solcu geçinen malûm sendika(lar), dünyadaki sol görüşlü insanların, örgütlerin yapıp ettiklerinden ibret almazlar mı?

Merakımdan soruyorum:

Kadem Bey ve şürekası, sosyalist sanatçı George Tatari tarafından 1970’li yıllarda bestelenen, İsveç’li müzik grubu Kofia’nın tüm dünyanın diline pelesenk olan “Leve Palestina”  şarkısını hiç dinlemiş midir mesela?!

“Yaşasın Filistin, kahrolsun Siyonizm” dizeleri ile dünyanın tüm metropollerinde yankılanan bu şarkı, ne zaman bu toprakların sol sendikalarına, sanatçılarına ilham verecek?

Biz, “siyonizmi düşürecek en önemli silah boykottur!”diyerek,  küresel sermayeye savaş açarken, kapitalizme karşı güya karşı olan bu arkadaşların, küresel sermayenin ve egemenlerin aleyhine yapıp ettikleri bir şey görebildik mi?

Tüm dünyanın özgür halkları olarak, her kesimden milyonlarca insan caddeleri, meydanları doldurarak siyonist İsrail'in soykırımına karşı çıkarken, Türkiye'deki sol siyasetin, sanatçıların, sendikaların ve STK ‘ların sessizliği manidar değil mi?